Εισαγωγή στη φιάλη κενού

Βραστήρας θερμός: Ο βραστήρας, γνωστός και ως αδοχείο κενούή ένα θερμός, εφευρέθηκε από τον Άγγλο επιστήμονα Dewar. Το 1900, μετέτρεψε για πρώτη φορά το συμπιεσμένο υδρογόνο σε υγρό, υγροποιημένο υδρογόνο. Αυτού του είδους τα πράγματα έπρεπε να συσκευάζονται σε ένα μπουκάλι, αλλά δεν υπήρχε τέτοια φιάλη θερμού κενού εκείνη την εποχή. Το ανέπτυξε μόνος του. Χρησιμοποίησε μια μέθοδο κενού, δηλαδή έφτιαχνε ένα μπουκάλι διπλής στρώσης, ρουφούσε τον αέρα στο διαμέρισμα και έκοψε την αγωγιμότητα.

Το σύγχρονοδοχείο κενούεφευρέθηκε από τον Βρετανό φυσικό Sir James Dewar το 1892. Εκείνη την εποχή, εκτελούσε ερευνητικές εργασίες για το υγροποιητικό αέριο. Για να υγροποιήσει το αέριο σε χαμηλές θερμοκρασίες, χρειάστηκε πρώτα να σχεδιάσει ένα δοχείο που θα μπορούσε να απομονώσει το αέριο από την εξωτερική θερμοκρασία. Έτσι ζήτησε από τον τεχνικό γυαλιού Berg να του φυσήξει ένα δοχείο διπλής όψης. Τοποθετήστε ένα γυάλινο δοχείο, επικαλύψτε τα εσωτερικά τοιχώματα των δύο στρωμάτων με υδράργυρο και, στη συνέχεια, αφαιρέστε τον αέρα μεταξύ των δύο στρωμάτων για να δημιουργήσετε ένα κενό. Αυτό το είδος φιάλης κενού ονομάζεται επίσης "μπουκάλι Du", το οποίο μπορεί να διατηρήσει τη θερμοκρασία του υγρού μέσα σε αυτό αμετάβλητη για ορισμένο χρονικό διάστημα, ανεξάρτητα από το αν είναι ζεστό ή κρύο.

Δεδομένου ότι τα μπουκάλια θερμός χρησιμοποιούνται κυρίως για να διατηρούν ζεστό το ζεστό νερό στο σπίτι, ονομάζονται επίσης μπουκάλια θερμός. Η δομή της φιάλης θερμός δεν είναι περίπλοκη. Υπάρχει ένα γυάλινο μπουκάλι διπλής στρώσης στη μέση. Τα δύο στρώματα εκκενώνονται και επικαλύπτονται με ασήμι ή αλουμίνιο. Η κατάσταση κενού μπορεί να αποφύγει τη μεταφορά θερμότητας. Το ίδιο το γυαλί είναι κακός αγωγός της θερμότητας. Το επάργυρο γυαλί μπορεί να ακτινοβολεί το εσωτερικό του δοχείου προς τα έξω. Η θερμική ενέργεια ανακλάται πίσω. Με τη σειρά του, εάν ένα κρύο υγρό αποθηκεύεται στο μπουκάλι, το μπουκάλι εμποδίζει τη θερμική ενέργεια από το εξωτερικό να ακτινοβολήσει μέσα στο μπουκάλι. Το πώμα ενός μπουκαλιού θερμός είναι συνήθως κατασκευασμένο από φελλό ή πλαστικό, τα οποία δεν είναι εύκολο να μεταδώσουν τη θερμότητα. Το κέλυφος του μπουκαλιού θερμός είναι κατασκευασμένο από μπαμπού, πλαστικό, σίδηρο, αλουμίνιο, ανοξείδωτο ατσάλι και άλλα υλικά. Το στόμιο της φιάλης θερμός έχει μια ελαστική φλάντζα και το κάτω μέρος της φιάλης έχει ένα κάθισμα από καουτσούκ σε σχήμα μπολ. Αυτά χρησιμοποιούνται για τη στερέωση της γυάλινης κύστης για την αποφυγή σύγκρουσης με το κέλυφος. .

Το χειρότερο μέρος για ένα μπουκάλι θερμός για να διατηρεί τη ζέστη και το κρύο είναι γύρω από το στόμιο, όπου το μεγαλύτερο μέρος της θερμότητας κυκλοφορεί μέσω της αγωγιμότητας. Ως εκ τούτου, το σημείο συμφόρησης συντομεύεται πάντα όσο το δυνατόν περισσότερο κατά την κατασκευή. Όσο μεγαλύτερη είναι η χωρητικότητα και όσο μικρότερο το στόμιο της φιάλης θερμός, τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα μόνωσης. Υπό κανονικές συνθήκες, το κρύο ρόφημα στο μπουκάλι μπορεί να διατηρηθεί στις 4 σε 12 ώρες. Περίπου C. Το βραστό νερό είναι περίπου 60℃.

Δοχείο κενούs συνδέονται στενά με την εργασία και τη ζωή των ανθρώπων. Χρησιμοποιείται για την αποθήκευση χημικών ουσιών σε εργαστήρια, οι άνθρωποι το χρησιμοποιούν για την αποθήκευση τροφίμων και ποτών κατά τη διάρκεια πικνίκ και αγώνων ποδοσφαίρου, μπουκάλια θερμός επαφής κ.λπ. Αλλά η αρχή της θερμομόνωσης παραμένει αμετάβλητη.